Breathe

Gisteravond staan opeens Nimish en Akarsch voor mijn neus in de achtertuin. Ik ben net begonnen met mijn gitaarles en ze hebben mijn gejengel gehoord. Nimish is onze eerste huurder, we hebben inmiddels 2 jaar contact. Die jongen uit India waar iedereen mij voor waarschuwde. Indiers, die maken er een zooitje van en het koken stinkt. Man, niets is minder waar. Wat is het heerlijk om thuis te komen in de geur van kruidige melanges.

Ik vraag of ze willen zitten en we praten in het rond. Voor ik het door heb is het na zevenen. Fuck, ik zou gaan fietsen met Leon maar gelukkig, hij kan niet en moet nog iets afmaken. Dus we praten verder. Nimish vertelt mij over Indian Yoga, iets wat hij elke ochtend doet tussen 6 en 7. Hij had mij al twee keer eerder gevraagd en nu veer ik mee. Ik heb ooit een yogales gevolgd. De groep waarin ik kwam, het gekwebbel, het beviel mij toen niet. Ik was ook een andere man.

Gisteren heb ik geschreven over takenlijstjes en dat ik de belangrijkste taak altijd op de rug van mijn linkerhand schrijf. Ik zocht online naar een bijpassende foto en besloot ‘Breath‘ op mijn hand te schrijven en de foto bij te voegen.

Nimisch vertelt over de yogales, over wie hem geeft en hoe de les is opgebouwd. Als hij vervolgens vertelt dat de laatste 15 minuten met name bestaan uit ademhalingsoefeningen dan is het mij duidelijk dat ik morgen mee ga doen. Ik heb de laatste jaren geleerd te luisteren naar ’toevalligheden’ geheel tegen mijn denken in.

Mijn wekker staat vroeg en ik ben nog eerder wakker. Om half zes ga ik naar beneden en schrijf. Kort voor 6 komt Nimish de keuken in met zijn laptop, matje en water. We praten zacht. Fijn. We hebben besloten naar buiten de gaan. Hij start zijn laptop en logt in op Zoom; ik lach van binnen :). De docente zit klaar; iemand ergens ver weg, in India. Die gedachte, heerlijk. Bijzonder. Dit is toch echt wel mooi aan deze nieuwe tijd.

De les begint en het valt niet mee, het valt niet tegen. Fucking dog this, dog that, repeterende oefeningen, allerlei series, stretching, help. Gelukkig functioneren alle gewrichten en heb ik nergens meer beperkingen behalve dan in de lengte van mijn spieren en pezen. De balans is goed.
Tijdens de oefeningen door komt de zon langzaam op. De tuin die ademt en dampt. We kijken over het gras door de struiken en bomen door waarachter deze nieuwe dag verschijnt. De stralen worden door het vocht gedragen. Waanzinnig.

Tomorrow once more Nimish, i am looking forward to it. Namasté. I bow for you, i bow with you :)