Kapot maken

Zomervakantie 1990. Ik ben net klaar met het VWO, heb enkele maanden vrij en ga werken op de bouw, in Rome. Ik logeer die maanden bij indirecte familie, op een flat, ergens in een buitenwijk van Rome. Twee maanden tijd om de taal te leren.

Het was het jaar van het WK in Italië. Totale storm tijdens de wedstrijden van het Italiaanse elftal, ik wist niet wat gebeurde, de uren na een gewonnen wedstrijd. Grote optochten door de straten. Atoomenergie. Tot het moment waarop het in een keer heel-erg-stil-werd.

Het is dinsdag 3 juni 1990, de halve finale, Italië vs. Argentinië, 20:00. Italië wordt door strafschoppen uitgeschakeld. Ik kijk TV op het balkon samen met Zio Raul en Zia Lola. Na afloop van de wedstrijd hoor ik vanuit het tegenover liggende flatgebouw een heleboel lawaai. Een man en vrouw gaan tegen elkaar tekeer en de man grijpt zijn TV en mietert het ding over de railing van zijn balkon, 9 etages, een grote klap. Ik zie het gebeuren, ik begrijp het. Vind het in zekere zin mooi.

Vandaag komt een gave opmerking voorbij: ‘How to get rid of COVID now? Throw out your TV.’ Humor helpt. Ik moet lachen en denk terug aan juni 1990.

NS
De man loopt even later naar beneden en ruimt rustig het zooitje op. Bijzonder. Ja, af en toe moet je gewoon eens iets volledig vernietigen …. om het daarna weer op te bouwen. Hmm, dat kunnen we op meerdere manieren interpreteren. Per ongeluk.

NNS
In ’78 had Italië verloren van Nederland. Ik weet nog dat ik het daardoor op school, als enige allochtoon in dat dorp, erg moeilijk mee had. Later heb ik alleen maar plezier gehad van die dubbele identiteit, tot op de dag van vandaag. Eten vanuit twee keukens is toch veel leuker.