Kapot

Ik erger me kapot omdat ik in een wereld leef waarin ik binnen moet blijven omdat we anders kapot gaan. Ik erger me kapot omdat ik in een wereld leef waarin alles stuk kan gaan en ik het moet repareren. Ik erger me kapot dat ik in een wereld leef waarin anderen mij kunnen aanspreken omdat het niet werkt en of ik het ‘ff’ wil fixen. Ik erger me kapot dat anderen iets van mij kunnen vragen; dat ik via mailbox, telefoon en telepathisch belast word terwijl ik zin heb om, zo nu en dan, alleen, te zijn.

Gisteren ergerde ik mij kapot

Waarom? Omdat ik ‘het’ niet snel gerepareerd kreeg. Omdat ik niet snapte waarom het niet werkte. Die ellendige etikettenprinter, de niet werkende mailbox, mijn trage laptop, mijn browser. Werk dat over moet. Klanten die niet betalen. De eerste bedrijven die faillissement aanvragen. Te weinig rust gevonden door de dag, te veel gepraat om me heen. Mijn voornemens niet nageleefd omdat ik dacht ‘ik repareer nog even iets’ wat, heel logisch, dus niet lukte. Dom.

Ik begreep het niet en toen was zomaar, opeens, gisteren voorbij.

Vandaag is een nieuwe dag. Ik ben vroeg opgestaan en verzin work arounds. Bam jongen!