Mijntijd

Als ik denk over de manier waarop ik mijntijd gebruik dan zie ik vaak die jongen die alles supersnel verwerkt. Natuurlijk, ooit, de cadeautjes die ik kreeg, het lekkers op tafel, en later, de koekjes, die ik voor mij zelf kocht. Het moest en zou snel genoten worden. Ik had nagenoeg geen geduld of enige vorm van zelfbeheersing. Het was ook niet belangrijk, toen.

Geen, enkele, haast

Ik herinner me een dag met extreem veel wind en golven zo hoog; dag 3 op Naxos, geen enkele haast, het water op te gaan, wetend dat er genoeg is, die dag. Genoeg golven, genoeg wind, genoeg tijd. Rustig, de omstandigheden op me in laten werken, kijken, voelen, de wind, de warmte. Materiaal bepalen en optuigen, langzaam, steeds kijkend, voelend, mezelf voorbereiden. Tijd nemen, omdat ik nooit eerder, onder deze omstandigheden gesurft had. Weinig mensen nog op het water, het strand vol met vrienden, en zo.

En dan, mijntijd, om de giek te nemen, de voorste voetband vast, de eerst stappen, naar en in de zee. Ik doe het, ik ga de golven gebruiken, het zeil richten om wind te vangen en te gaan, genieten. Een moment, waarop ik me geweldig voel.
Nooit meer, heb ik zo gesurft, op golven hoog als huizen, in wind, krachtiger dan ooit en ik, een board, een zeil, in corpus optimus, glijdend, over het water. Geweldig. Mooi. Kracht. Harmonie. Spelen.

Nog een keer. Nog een keer. Ja, nog een keer :)

NS
Ik herinner me een heel specifiek moment waarbij ik een golf afglijd. Er is geen enkele druk meer in het zeil omdat ik zwaartekracht en golf gebruik, sturend met enkels en gewicht. Zo bijzonder. Het strand, uit het zicht, in het dal, spelend met golven.

NNS
Bevaren, Ervaren. Varen. Ha.