Nieuwsvrij

Vandaag ben ik 1 week nieuwsvrij, net als toen, een jaar of 5 geleden, toen ik met een vreemde een weddenschap aanging om mijn verslaving aan nieuws te beteugelen. Toen ben ik ‘cold turkey’ gestopt met nieuws lezen. Ik had de krant opgezegd en beteugelde mijn behoefte om online de nieuwskoppen te snellen. Het nieuws maakte mij negatief en bracht me niets.

Vorig jaar februari verviel ik opnieuw in mijn oude patroon. Als vanouds ging ik dagelijks herhaaldelijk op zoek naar nieuws maar wel als een ander mens. Ik raakte gefrustreerd over de kortzichtigheid en dommigheid van de verslagen. Het deed mij geen goed en verstoorde mijn glimlach. Vorige maand had ik al mijn Tv-abonnement opgezegd en sinds donderdag ben ik clean.

Ik vertrouw ‘het nieuws’ niet. Het geluid of verhaal is voor mij te eenzijdig en lijkt niet langer onafhankelijk maar eerder juist een middel in dienst van, en benut door, de staat. Waar de journalisten de beleidsmakers het vuur aan de schenen zouden kunnen leggen spreken ze doorzichtige vragen uit.

7 dagen geen nieuws

Ik weet dus echt niet wat er speelt in onze samenleving. 7 dagen niets gehoord. Geen nieuws is goed nieuws toch?

Ik focus me op de goede schrijvers van deze tijd. Dat prikkelt mijn geest en fantasie of helpt me om te herkennen en begrijpen wat ik voel. Vanochtend maak ik tijd voor Rilke: Briefe an einen jungen Dichter. Mooi.