O Captain, my Captain

Ik wil de tempel van Apollo in Delphi zien in navolging van mijn bezoek aan Naxos waar, voor hem, alleen nog de Portara staat. Delphi is bijzonder.

Als mijn excursiegenoten met de reisleidster gaan lunchen loop ik alleen verder door dit kleine bergdorpje. Ik moet lachen om een reclame uiting boven een kantoortje: ‘Delphi Consultants.’ Ik maak een foto. Als ik verder wil lopen zie ik dat het pand direct aangrenzend de vrolijke naam ‘Il Centro del Mondo’ draagt. Hoe verzin je het, naast elkaar. Het Orakel van Delphi en de Navelsteen. Heerlijk. Ik ga naar binnen voor een espresso en raak aan de praat. Het obligate ‘Where are you from?’

De mooie Griek helemaal links in de hoek stuurt de serveerster aan bij het presenteren van mijn espresso. Ik vraag of ze nieuw is. ‘Yeah, this is my second day.’ vertelt ze heel vrolijk. Ik vertel haar en hem dat ze erg aardig is. ‘Always be nice.’ Het gesprek krijgt een vervolg en als ik bijna moet vertrekken vertelt hij dat we meer poëzie nodig hebben in het onderwijs. Dat de mensen vergeten wat het is om mens te zijn. Man, de café-eigenaar, een filosoof, het centrum van de wereld, zijn wereld, mijn wereld, onze wereld.

O Captain, my Captain:

https://www.youtube.com/watch?v=j64SctPKmqk

NS
Ik heb nooit poëzie gelezen. Ik kon dat niet begrijpen. Enkele maanden geleden kwam ik in contact met Rilke. Petra had van hem gelezen, ik nog nooit, tot op vandaag ook niet behalve dan her en der een regel. Wellicht, ooit.

NNS
Ik baal ervan. Petra dicht goed, al heel haar leven lang. Voor mij zo vaak te abstract. Wellicht ben ik niet ledig genoeg, te veel chaos in mijn hoofd. Ik vind het jammer. X

NNNS
O Captain, my Captain: Wikipedia