Rookvrij

Rookvrije zones op het voetbalveld

Ik zie ze nog staan, de rokende coaches langs de lijn. Met een peuk in de hand luide instructies aan de spelers. Vrijwilligers met liefde voor voetbal maar wat een beeld. Jij rent je longen uit je lijf en de rook walmt over het veld.

Zo mooi dat tegenwoordig voetbalterreinen steeds vaker als rookvrije zone worden bestempeld. Ja, bestempeld, veel meer is het niet. Handhaving onmogelijk, onbetaalbaar natuurlijk, onlogisch ook. En dan?

Ik dacht, dan zal ik proberen met een glimlach de verstokte rokers maar op het concept te wijzen. Niet makkelijk maar mijn énorme weerzin tegen de stank helpt mij telkens weer over de drempel heen te stappen.

Zo ook gisteravond. Een paar supporters roken me uit en ik vraag of ze aub willen stoppen. Ze vinden dat ik voetbal moet kijken en ik geef aan dat ik dat ook wel wil.

Paternaliserend. Ja. Ik weet niet maar ik heb gewoon moeite met gewoontes die zo veel ellende met zich meebrengen. En flarden rook zijn voor mij altijd een signaal.

Hieronder Zio Piero. Hij had geluk. Niet zonder kleerscheuren maar net op tijd. En ik heb nog vele jaren van zijn warmte, hartelijkheid en belle pizze kunnen genieten. A la Salute zio!