Vragen

Onderweg door Polen. Weg van de snelweg. Een mix van van alles.

Gesloten, Polen, introvert en na meerdere biertjes ben ik ook niet bepaald in mijn element. Gisteravond, bij het verlaten van de kroeg, spreek ik een paar ratelende Polen aan. ‘I don’t believe a thing you say’. Ze kijken me vreemd aan. Snappen dat ik geen Pools spreek en een grapje maak. We schakelen over op het Engels. Het ijs is gebroken. Ik ben blij met de mooie interacties zo laat op de avond. Mooi. Het kan nog wel.

Ik erger me de laatste tijd enorm aan de manier waarop wij ons moeten gedragen. Ik begin de echte gevolgen te zien en voorzien. Deze gefrustreerde vorm van contact is niet gezond. Ik wil vragen, praten, contact leggen. Lachen. Ik manoeuvreer erom heen en zoek de grenzen op, letterlijk en figuurlijk :)

Wat hebben we te verliezen als we geen contact meer kunnen maken? Als we allemaal binnen ons eigen groepje aan een tafeltje moeten zitten. Als er geen nieuwe verbindingen meer kunnen worden gelegd in de kroeg, de plek waar het hoort. Ik las ooit Brave New World, begreep het toen al en het is nu toch wel akelig dicht bij.

We moeten blijven vragen. Ook als we weten dat mensen er bang voor zijn. Bang voor een vraag, van de leraar op de basisschool. Angst om gevraagd te worden. Maar ik blijf vragen, mag ik je een hand geven?

Als je vraagt moet je ook een afwijzing kunnen verdragen. Ik heb een hele tijd geleden gevraagd en nee moeten verwerken. Dat viel me zwaar maar een hele tijd later werd ik me ervan bewust dat je ook een nee moet waarderen. Dus, er is niets te verliezen als je nee kunt verwerken?

Ik merk bij mijzelf heel snel een frustratie als ik een vraag niet durf te stellen. Ik weet echter ook hoe ik me voel als ik hem niet stel dus het gebeurt mij niet zo vaak. Wat heb ik te verliezen, wat is het ergste dat mij kan gebeuren? Niet zo veel. Ego? Lekker belangrijk. Ik blijf vragen. Ik probeer te vragen. Ik wil vragen. Vragen om informatie waar ik iets mee kan. Vragen om te horen hoe het met jou is, zodat ik kan helpen, eventueel.

Een vraag is een manier van aandacht geven. ‘Hallo, hoe gaat het met je?’.

Ik werd opgevoed met de woorden ‘kinderen die vragen, worden overgeslagen’. Nu weet ik beter. Kinderen die zwijgen, lopen de kans het nooit te krijgen. Ik blijf vragen.