Wie heeft het recht

Eerste jaar voortgezet onderwijs. Voor het vak Nederlands verplicht boeken lezen. In onze boekkast thuis stond niet veel meer dan Konsalik en de Encyclopedie. Zelf had ik enkel achterlijke kinderboeken waaronder 3 Jongens en een Robot, 3 Jongens en een Raket, en zo voort. Ik heb zelfs geprobeerd ze op de boekenlijst te krijgen; ongelogen. Nee, lezen was niet mijn ding. Buiten spelen en sporten had mijn aandacht. Veel spelletjes, fantaseren en hutten bouwen. Knikkeren kon ik ook heel goed. Boeken waren voor mij vreemde attributen.

Op 4 HAVO koos ik voor drie talen waardoor ik nog meer moest lezen. Ik vond het niets maar heb wel altijd de discipline gehad om alles te lezen. De Nederlandstalige literatuurlijst was overwegend samengesteld uit romans van voor mij toen weinig inspirerende schrijvers. Ook nu kan ik me weinig meer herinneren dan Een Vlucht Regenwulpen en Nooit Meer Slapen. Ik weet wel dat ik redelijk onder de indruk was van Ik Jan Kremer. Helaas stond die niet op de lijst, gelukkig trof ik hem, als grote uitzondering, bij ons in de boekenkast. Magical Nana is me altijd bijgebleven.

De Engelse lijst was, retrospectief, behoorlijk interessant met boeken van Hemingway, Huxley, Salinger en Orwel. Catcher in the Rye sprak toen enorm tot mijn verbeelding. Maar de echte toppers vond ik toch in de Franse literatuur. Met name Sartre vond ik toen erg interessant met Huit Clos en Les Jeux sont Fait. Ik had zelfs een contrafilosofie, toen al. Ik wil via deze weg mijn docent Frans, dhr. Nissen, alsnog bedanken.

Het mooiste einde vond ik in het toneelstuk Les Rhinocéros uit de pen van Ionesco. Het hoofdpersonage, Bérenger, en zijn vriend Jean zien een voor een al hun medemensen transformeren naar een neushoorn. Hoewel Jean hier gemakkelijk mee overweg kan, lukt het Bérenger maar niet zich aan te passen aan die nieuwe situatie. Ik vond dat toen hilarisch.

Dwing me niet te denken

Vandaag lees ik via WhatsApp dat een vriend zich heeft laten inenten met een of ander vaccin, net als mijn zus. Ik bespeur bij hen een bepaalde blijdschap. Ik kan het niet delen. Natuurlijk, in mijn directe omgeving gingen mijn moeder en schoonouders al voor. Ik begrijp het wel en toch ook weer niet. Ik probeer het bespreekbaar te maken omdat ik me wil ontwikkelen, wil begrijpen, nieuwsgierig ben naar de mening van anderen maar ik merk dat het overal een non-derwerp is. Ik merk dat zeer weinig mensen in mijn omgeving zich hebben ingelezen of de tijd hebben genomen om het andere geluid tot zich te nemen. Ze reserveren geen tijd aan dit onderwerp omdat ze andere belangrijke dingen hebben te doen, zo neem ik aan. Of willen ze niet nadenken en gewoon volgen?

Ik ben zelf geen revolutionair of anarchist Ik ben ook niet cynisch maar wel toenemend sceptisch. Ik neem regelmatig risico’s mits ik eventuele gevaren in redelijke mate kan voorzien en ik eventueel ongeluk kan en dragen wil. Het is echt niet zo dat ik alles vooraf dicht wil timmeren of vol wil stoppen met zekerheden maar ik denk dat wij op dit moment niet meer zo helder denken en nog minder helder handelen.

Managers om mij heen

Ik ken heel veel managers, in mijn omgeving, in mijn vriendenkring en de mensen die ik kan vanuit mijn rol als werknemer en ondernemer. Productmanagers, Accountmanagers, Projectmanagers, Algemeen Managers, allemaal managers, zelfs Human Resource Managers. Ik heb een aversie tegen managementtaal en al helemaal als deze vanuit het Engels gevoed wordt. Wil je mij in één zin op afstand zetten dan moet je het zinnetje ‘out of the box‘ gebruiken, graag binnen gehoorafstand.

Vandaag ga ik het dan toch zelf ‘in de mond’ nemen. Als er een moment is waarop we ‘out of the box’ mogen handelen, dan is dat toch wel vandaag.

Grom.

NS
Oeps, nu verklap ik het einde.

NNS
Wie heeft het recht om te liegen tegen kinderen? Dit is een waanzinnig mooie vraag en voor mij de basis waarop ik probeer om te gaan met Luca en Gio. Neem een beetje tijd en luister naar dit mooie lied en de interessante boodschap.

NNNS
Ik wens jullie alle goeds. Ik ga nog even een uurtje sporten, het is bijna 20 uur. Lekker female dubstep op mijn Sonos en dan een uurtje roeien, met de riemen die ik heb. Daarna nog even het gezapige The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society tot een einde brengen. Zo verrassend :) ze kiest voor de varkensboer.

NNNNS
De trigger tot het verhaal is een boek van Charles Lamb waarin een heleboel essays zijn verzameld. Omdat het een heel oud boek is rust er geen copyright op en is het dus rechtmatig downloadbaar via deze link (Gutenberg.org) net als heel veel andere ‘publieke werken’.