Wag the Dog

Why does a dog wag its tail? Because a dog is smarter than its tail. If the tail were smarter, the tail would wag the dog.

Met dit citaat opent de film ‘Wag the Dog‘ met onder ander Robert De Niro en Dustin Hofman. Heerlijk om weer eens iets van hem te zien. Het beschrijft de inzet van een zogenaamde spin-doctor. Iemand die een ‘oorlog’ bedenkt en in scene zet om de pers, en daarmee dus het volk, af te leiden van de werkelijke vuiligheid. Als je links kijkt, zie je rechts niets.

De Toppers

Peet vertelt me dat we met de buren naar ‘De Toppers’ gaan. Toen wij ons eerste huis van Rindert en Frieda kochten vroeg ik hem naar de omgang met zijn buren. Hij vertelde mij dat ze het contact beperkten tot een praatje voor op straat, maar verder niet bij elkaar over de vloer kwamen. “Van vrienden kun je afscheid nemen, aan je buren zit je vast.” Ik vond het een interessante gedachte en heb het altijd bij me gehouden. Toen we enkele jaren later in onze nieuwe woning trokken hadden we geen directe buren, de vrije kavels links en rechts bleven nog tien jaar onbebouwd.

Inmiddels staan er huizen en in de straat is een mooie chemie ontstaan, hetgeen ook tijdens Lambrusco Evening voor mij heel erg voelbaar was. We hebben een mooie balans gevonden tussen terloopse praatjes, voor op straat, en af en toe een borrel, her of der. Onze buuf heeft via de postcode loterij een grote hoeveelheid kaartjes voor de Toppers gewonnen. Gisteren stonden we met zijn tienen – fout in het goud – uitgedost in de Johan Cruyff Arena.

Een richting

Ik heb moeite met massale bijeenkomsten. Niet dat het me fysiek beklemt of dat ik me angstig voel, maar de aantallen, de massa, de stroom, de kanalisering, alles tegelijk in dezelfde richting. De stuurbaarheid van grote, enorme groepen mensen. Honderden, duizenden, tienduizenden, miljoenen, miljarden, mensen, allemaal gepland, als op commando, in dezelfde richting. Dat vind ik akelig.

Ik begrijp het concept. De Toppers geven een grote show, op grote podia met gouden hits. De mee te zingen tekst, als in een karaoke bar, overal groot als subtitel onder in het beeld. Meezingen! Voor mij persoonlijk heel erg handig, want zonder titels zing ik noodgedwongen altijd geheel mijn eigen tekst. Onthouden kan ik niets. Ik sta daar midden in het veld, als eenling, met Peet, de buren en vele anderen. Een show, een theater, een toneelstuk.

Ik lees, kijk of luister al weken geen nieuws, maar via actualiteitenprogramma’s op de nieuwe media pik ik zo nu en dan nog iets van de actualiteit op. Ik begrijp dat Duitsland lange-afstands-raketten gaat leveren aan Oekraïne. Een van de gasten aan tafel noemt de titel ‘Wag the Dog‘, heel terloops. Ik graaf even verder en vind de film online. De president valt een meisje lastig terwijl hij over veertien dagen waarschijnlijk herverkozen zou worden. Wat kunnen we doen om de kiezer af te leiden? Een truckje, zo oud als de weg naar Rome. Als ‘brood en spelen’ of … de Toppers :) niet voldoende is slaan we de oorlogstrom. En als de oorlogstrom het af laten weten? Dan wordt als laatste redmiddel voor verdergaande vastlegging en onteigening de kaart van ET gespeeld.

Het is maandag 2 juni, 12 uur, ik ben, thuis, onder het dakbeschot. Buiten gaat het luchtalarm af en komt binnen via het open raam. Ik schrik ervan. Enkele seconden later slaat ook mijn telefoon op tilt. Help, de Russen komen!

NS
Ik wil niet dat de Regering mijn telefoon op tilt kan laten slaan. Wanneer heb ik daar toestemming voor gegeven?

NNS
Met z’n allen gaan we met de trein terug. Overvol maar na de eerste stop kunnen we allemaal zitten. Het is gezellig, samen. Ik ben blij met de buren, maar of ik nog een tweede keer met ze mee ga naar de Toppers? Ik betwijfel het. Alleen als Gordon meedoet :)