Containers, buigen niet.

Ik ben net zes dagen in de benen geweest. Vier dagen met ijzer gesmeten in een zielloos pakhuis. Honderden stalen containers in elkaar gezet. Wegrijden, doorvoeren om, ergens verderop, in een rijtje weg te zetten, tot iemand anders ze pickt om af te vullen. Honderden containers, honderden vierkante meters. Elk voor zich, ruimte voor, één mens. Niet ophoudend, repeterend. Container in elkaar, container uit elkaar. De vloer is leeg, de vloer staat vol. Vrachtwagens, op en af. Dozen vol voedsel, in containers onderweg, naar leegte. Kak. Stof, tot nadenken :)

Serieus moe – na al dat ijzer – ga ik ook zaterdag en zondag nog aan de slag. Vrolijke kinderen :) Met grote ogen staan ze voor The Bobbleshop en de kleurrijke poppetjes. Ik ben aanwezig tijdens de Maker Days in Eindhoven. Nog steeds, zijn de kinderen nieuwsgierig. Worden het goede containers? Gehoorzame beeldschermwerkers onder het laag hangende systeemplafond of worden het door pakbonnen gedreven magazijnwerkers op elektrische paletwagens als een soort cowboys door de hallen?

Ik verdiep me – oppervlakkig – in Schopenhauer. Wie wil ik zijn? Don’t go back to being dead. Dat ik deze weg als dronken man zo vreemd beloop, wil niet zeggen dat het de verkeerde is. Het is, maandag, 29 september, 11 uur 34. Ik kijk … Knight of Cups.

“Begin.“

NS
Morgen ga ik voor het eerst in jaren weer eens deuren trappen, samen met Cees. Benieuwd of ik nog steeds, met mijn vrolijke glimlach en scherpe humor kan ontdooien. De informatie los weet te krijgen van al die mensen die werken achter hun bureau. Ik heb er zin in.