Kite connect

Ik was gisteren met een vriend onderweg. Voor het eerst kite(surfen) op het Veluwemeer. Ik heb me voorgenomen om het dan toch eindelijk te leren nadat ik een jaar of twee geleden een setje heb overgenomen van Robert. Ik moet een angst overwinnen. Ontzag voor die enorme kite en weten dat ik voor de wind een veertje ben. Ik vind het fijn om het samen met iemand anders te leren en vandaag neemt hij tijd.

Na een aantal productieve uurtjes in de ochtend rijden we in de middag aan. Het is een geweldig mooie dag, blauwe lucht, zon, een licht briesje. We parkeren onze auto op een grasveld aan het water en het is er rustig. Er staan slechts drie campers. Ik tuig voor de tweede keer de kite op en test de veiligheidsmaatregelen; 2 x een ‘chickenloop‘ om de kite volledig van zijn kracht te ontdoen; ‘depoweren‘ voor de dudes. Het is een noodgreep waarmee je de kite heel snel loskoppelt van je trapeze. We trekken het wetsuit aan.

Als we samen vanuit het strand het water inlopen is het genieten, een heerlijke temperatuur. Ik laat als eerste de kite op omdat ik al wat ervaring heb met een matrasvlieger en geniet van het aanzicht; het blauw van de kite tegen de blauwe hemel, direct over mij, de zon, pal ernaast, schitterend. Ik zie het cijfer 11 en moet lachen, 11, logisch, een heilig getal, de dag van mijn geboorte, natuurlijk, 11 vierkante meter.

De wind is redelijk zacht, genoeg om een beetje te oefenen en af en toe door het water gesleurd te worden. Te voelen, wat zo’n kite doet. Boven alles, genieten, in het kniediepe frisse water, de zon, een briesje, wuivend riet waartussen diverse zwanen en ganzen op hun nest zitten. Mooi.

Aan de kant nemen we de tijd. Ik klap de Hartmans uit en we praten een hele tijd. We hebben lang niet in rust gepraat. Ik was maanden in mineur, hij gehaast en overbezet. We zitten naar het water toe, de zon zakt verder weg en geeft een mooie glinstering over het water. Pas laat in de avond rijden we terug.

Ik schreef deze week over ‘contact’. Ook dit was contact. Tijd voor elkaar hebben, onder de schaduw van een kite.

Ja. Ik ben blij zoals ik mijn dagen in kan delen, ook al wringt dat af en toe aan de materiële kant.

“The opposite of addiction is not sobriety. The opposite of addiction is connection. Our society, the engine of it, is geared toward making us connect with things, not people. You are not a good consumer citizen if you spend your time bonding with the people around you. We are trained from a young age to focus our hopes, dreams and ambitions on things to buy and consume. Drug addiction is a subset of that.”

More or less .. via Johann Hari :))

NS
Can things be beautiful? Can experiencing things give joy? Can connecting with things and the people around you occur simultaneously? I guess so.

NNS
I like the slogan, without heart we would-be mere machines.