Nicht Selbstverständlich

Oscar gaat al een aantal jaren mee in mijn reisjes naar Obertauern waar ik samen met een grote groep vrienden uit Duitsland een paar dagen alle remmen losgooi. Enkelen uit deze groep ken ik al bijna drie decennia. De energie blijft positief en hoog.

Toen de jongens er achter kwamen dat Oscar in 2020 voor de 50’ste keer een rondje rond de zon zou maken wilden ze een feestje bouwen en ons komen bezoeken in Nederland. Ik had aangeboden om de Graanhoeve 17 tijdelijk open te stellen voor deze gebeurtenis. De Coronajaren. In Duitsland waren de kroegen dicht en de jongens genoten van onze avondjes bij Dollars waar Frank, de eigenaar, in herhaling viel: ‘Sitsen bleiben‘ is iets wat deze mannen moeilijk kunnen. Het werd een dans op krukken.

ZwiSni ’25

Afgelopen weekend was het weer zover, ZwiSni Tour ’25 stond in de planning en opnieuw maakten wij de bedden op aan de Graanhoeve 17. Gio was vorige week formeel ‘uit huis’ en Peet en ik mochten zijn tweepersoonsbed gebruiken. Luca had aangeboden die drie nachten bij zijn vriendin te blijven, zodat wij ook zijn bed konden inzetten. Ik was zo blij met het aanbod.

Bango had meermaals aangekondigd dat hij wilde grillen, dus openden we donderdagavond met een barbecue. Ik had mijn buren gewaarschuwd dat het enkele dagen een beetje luidruchtig kon worden, en – wij hebben de beste buren – dat was geen probleem. Behoudens de extreme rookoverlast veroorzaakt door een overdaad aan kolen omdat Firestarter Oscar iets te enthousiast was. De volgende ochtend besloot Bango het nog eens over te doen, dus ontbijt met Poffertjes en Patty’s.

Omdat we vijf jaar geleden een stadstour door Arnhem hebben gehouden is dit jaar het mooie Nijmegen aan de beurt. Oscar kiest voor het Muzieum, in totale duisternis en daarna een bezoek aan de oudste kroeg van Nijmegen. Sfeervolle locatie alleen de barkeepers kwamen uit de IT. Toen bleek dat ze Glühwein hadden hebben we die maar besteld en dat toverde dan doch een glimlach op het gezicht van deze sociaal wat minder sterke barbezetting.

Omdat we uit willen eten bij Mj. Janssen in Arnhem treinen we naar Arnhem en worden we door Peet en Luca van het station afgehaald. Na enkele rosés, Peroni’s en een korte douche brengt Petra ons in de Landroester naar Arnhem Centrum. Oscar en ik achter in de kofferbak. Past. Heerlijk eten en door naar Dollars voor live muziek.

De volgende dag wil ik de jongens de bloeiende heide laten zien, maar Bango wil eerst nog grillen. Opnieuw gaat de BBQ – hetzij nu pas om 11 uur – aan. Goed doorvoed rijden we naar de Posbank waar ik de groep tot grote hoogten leid. Volgens Oscar ruim 80 – zegge tachtig – meter bóven N.A.P. Dat lukt geheel zonder extra zuurstof en/of sherpa’s. Zelfs over de ijle lucht en de rap intredende koude werd door de mannen niet geklaagd. Snel zakken we, na enkele obligate foto’s, af naar 40 meter boven N.A.P. waar het zuurstofgehalte hoger is. In De Ruif laat ik de jongens kennis maken met Hollandse bitterballen. We ontdooien langzaam in het zonnetje onder het genot van enkele ‘Lattes’ en hier en daar een bier. Bier & bitterballen, zoals het hoort.

Na deze enorme queeste willen de jongens ook nog even aan de Rijn een terrasje pakken. Stromend water is gezond volgens Bango. Omdat ik weet dat de kade gerenoveerd wordt twijfel ik of dat kan. Ik vind echter een stekje aan de overzijde van de Rijnkade. Het Arnhemse Scheepswerf en het oude A.S.M. (de Arnhemsche Scheepsbouw Maatschappij) is sinds kort opengesteld. We komen na een door Oscar verzorgde spontane offroad experience aan op een ogenschijnlijk verlaten en vervallen bouwterrein waarachter zowaar een pareltje schuilt. Hoog uitkijkend over de haven trekken we enkele flesjes Rosé open op een zonverwarmd terrasje.

Bango wil graag nog even bootje varen ‘Unter die Brücke von Arnheim‘. Ik overleg of wij het pontje kunnen boeken en dat lukt. Geweldige bediening. De meest droge humor. Heerlijk. We maken een kort tochtje met het koddige gedeukte veerbootje onderleiding van El Capitano. Daarna opnieuw tijd voor een Rosé en Cornetto’s waarna we toch weer serieus honger krijgen.

Het is dus tijd om de Gril weer aan te steken aan de Graanhoeve. Peet had het vlees opnieuw aangevuld. Oscar mag, onder toeziend oog van Grillmeister Bango, nu als assistent, het vuur voorbereiden, waarna Bango, na akkoord van Oscar, de Grill overneemt. Luca is thuis en eet een stukje vlees mee waarna hij weer richting zijn vriendin vertrekt. Na het uitbuiken en de nodige cosmetische ingrepen brengt Petra ons naar de stad waar we openen met enkele cocktails bij Stan. Daarna opnieuw door naar Dollars waar Frank er de sfeer goed in ramt.

Entgiften

De volgende ochtend willen Ingo en Mitch vroeg vertrekken vanwege een verjaardag. Ik sta om half zeven op en leg brood klaar maar Ingo zegt dat het ‘entgiften‘ gestart is. Enkel nog een koffie. Ik haal twee zakken poffertjes uit de koelkast die ik speciaal voor Mitch gekocht heb. Even later neem ik afscheid van de mannen en duik terug in bed. Rond een uur of negen hoor ik gestommel en wordt ook de rest van het huis wakker. We ontbijten samen in het zonnetje en dan nemen we afscheid. “Tot over twee weken”, als Mitch zijn 60 jaren viert.

Het huis is leeg. Samen met Peet ruim ik alles op, Peet wat meer dan ik :) Heerlijk om zo’ veel ruimte te hebben en een vriendin die open staat. ’s Ochtends, komt ze met een grote glimlach de trap af, als ze ziet dat we aan het grillen zijn.

Ik maak een video van dit weekend en deel het met de jongens. Ingo schrijft:

Vielen Dank für das tolle Event. Es war auf mehreren Ebenen eine echte Herausforderung. Das betrifft nicht nur die Mängel an Essen und Trinken sondern auch die Wanderung in menschenleeren Gegenden und eine Wildwassertour auf unbekannten Flüssen. @Remo, danke für deine Organisation und ebenso an deine Familie, die ja zurückstecken musste, das ist nicht selbstverständlich.

Ja, das ist nicht selbstverständlich Ingo, da hast du recht.

Verandering

Het waren intensieve weken. Ik heb Gio geholpen met het kuisen van zijn kamer en de verhuizing. Daarna met Petra enkele dagen naar Normandië gereden, terwijl Gio zich op dat moment inschrijft als inwoner van Nijmegen. Thuis komen, zijn kamer poetsen; vreemd. Luca nog steeds in Griekenland. Het huis is leeg en dan de ‘invasie’. Het weer zou niet goed zijn, ik had allerlei back-up plannen. Ik ben gespannen en besluit niets vooraf te boeken. Alles spontaan laten ontstaan.
Luca die op eigen initiatief zijn bed ter beschikking stelt. Wow. Het ‘openhuisbeleid’ wat we al die jaren hadden … zoveel stagiaires, de diverse studenten die huurden, Lambrusco Evening, de talrijke vrienden die steeds bleven slapen; het zit erin. Ik heb zelf altijd moeite met mensen in mijn huis. Je bepaalt niet zelf wanneer ze gaan. Maar steeds opnieuw bevalt het me goed. We hebben gewoon fijne vrienden. Bam. Peet en ik voelen de aanstaande verandering in ons leven. Adem in, adem uit.

NS
Vanochtend kijk ik een video over ‘Energieblindheid’ en de noodzaak te vereenvoudigen. Dit weekend was vereenvoudigd. Genieten van de directe omgeving en de mensen om mij heen. Dat is een voorrecht en niet ‘selbstverständlich‘.

NNS

De deurbel gaat. “Ik ga wel.” Peet doet de deur open. Een bloemetje. Wie is er jarig? Het is voor mij! De jongens uit Flensburg hebben dat geregeld. “Danke für die Unterstützung dieses Wochenende. Eir haben uns alle sehr wohl bei Euch gefühlt.”