….

Het is laat. Na het sporten een uurtje gezapt. Ik ben moe, wil slapen. Boven brandt ‘het grote licht’ op onze slaapkamer. Ik verwacht Gio of Luca te zien liggen op ons bed. Zij gebruiken het altijd als een eiland al surfend over het web. Nooit samen, altijd een van beiden. Wij vinden het fijn, dat ze op ons bed liggen en alles overhoop gooien.

Vanavond liggen ze samen. Ik voel een rust. Normaal is het altijd dynamiek tussen die twee, meestal heel energiek en goed, soms keihard en pijnlijk. Soms. Dat is normaal tussen broers. Het zijn jongens, welpjes, leeuwen die vechten.

Ze liggen samen en kijken omhoog. 2 paar ogen. 4 ogen, starend naar het plafond. Ik vang een flard van het gesprek. Het gaat over eiwitten, proteïne shakes en groeien. De jongens zijn bezig met hun lichaam. Ze hebben allebei de tengere bouw van Peet en mij en in het voetbal was dat een remmende factor. Het is ook niet leuk als ze je ‘dunne’ noemen.
Ik heb ze altijd uit eigen ervaring kunnen uitleggen. Dat ze een super lichaam hebben en het niet lang zal duren totdat het geweldig wordt. Het lijkt erop dat dit aangekomen is, dat ze vertrouwen hadden.

Luca begint een echte man te worden. Ik zag gisteren oude foto’s van mijzelf, klussend met mijn vader. De zelfde bouw. Mooi om te zien. Mag ik dat zeggen :)

Geweldig moment. Ik kom boven, er heerst rust en 4 ogen kijken naar het plafond, redenerend voor zich uit. Samen ….

NS
Ik kreeg een compliment van Luca. Wat, ben ik nou mal? Welke dag is het vandaag? Welk jaar? Hij vraagt zich af hoe ik zo snel zo afgetraind kom. No mo cookies boy :)