Nalaten

Het wordt nu echt tijd dat ik video-opnames ga maken en ik werk vandaag een script uit: ‘6 vragen over smartengeld.’

Smartengeld – ook bekend als immateriële schade – is een veel gebruikte zoekterm door slachtoffers van letselschade. Mensen die aangereden zijn, op het werk bekneld zijn geraakt of gebeten door een hond hebben vaak recht op smartengeld. Het is schadevergoeding voor geleden leed, pijn en ellende. Ook nabestaanden hebben vaak recht op smartengeld.

Belangrijk is dat de verwondingen veroorzaakt moeten zijn door de daad of nalaten waarvoor een ander aansprakelijk is. Dat laatste woord is interessant.

Nalaten. Ik ken de juridische definitie niet. Daarvoor kan ik terug vallen op Oscar. Belangrijker is hoe ik het zou definiëren?

Nalaten is iets niet doen wat eigenlijk wel verwacht mag worden, in het belang van jezelf én een ander.

Ik ben in mijn leven heel vaak nalatig geweest. Omdat ik genoeg had aan mij zelf en van heel veel ‘belangen’ het belang niet zie of zag. Ook ben ik nalatig naar anderen toe geweest omdat ik vind dat mensen zich ten principale zelf moeten helpen.

Na laten kan ook betekenen iets aan iemand anders over laten. Een nalatenschap kan positief en negatief zijn. Sommigen sterven met een schuld; aan de erfgenamen om daar mee om te gaan. Maar een nalatenschap heeft ook betrekking op het nu. Als mensen nalaten om zichzelf te verdiepen in essentiële – meest immateriële – zaken dan kan dit gevolgen hebben voor henzelf en hun omgeving; de mensen die zij beïnvloeden of waarover ze regeren door regels en verplichtingen op te stellen.

Ja, ik ben vaak nalatig, laconiek en lui. Ik laat me ook graag leiden zoals ik ooit een vriend, samen onderweg, vertelde: ‘Jij mag leiden, totdat ik je vertel, dat je niet meer mag leiden‘. Een eigen versie op de legendarische Roadhouse quote: ‘Be nice, until it is time, to not be nice.’

It’s my way or the highway.