All The Light We Cannot See

Ik lees een mooie zin: “De zon wordt door schaduwen niet uitgedoofd.” Gio speelt boven Claire de Lune op de piano van David terwijl ik beneden ben. Zachte, langzame tonen.

Ondertussen heb ik overleg met Erik, een vriend van David en bandlid in Casual Silence. De band treedt sinds kort weer op na een pauze van vele jaren. Ik vertel hem over Gio en hij kan lachen om het feit dat ook deze Natali geen les wil.

Deze dag kan ik nooit heel erg vrolijk zijn. Ik kan ook niet mee in de gevoelens die veel mensen hebben en het “Fijne feestdagen” in plaats van “Fijne dag” beantwoord ik altijd met “Ja”. Overlijdensdata onthoud ik niet, maar om zijn geboortedatum kan ik moeilijk heen.

Via Erik kreeg ik deze week goede digitale bestanden van enkele nummers die David geschreven heeft. Het is een hele kleine selectie, want zoals Coen het ooit omschreef: “David schudde muziek uit zijn mouwen”. Hij zou een moord doen voor alle ideeën die David in de prullenbak had gegooid.

“De muziek* is het kleed van het onverwoestbare in ons, een kleed dat ons overleeft.” Gisteravond laat speelde ik kort op zijn gitaar. Slapen doe ik altijd goed.

NS
Kijktip: All The Light We Cannot See. Het is een 4-delige serie gebaseerd op een boek van Anthony Doer. Een heerlijke vervlechting van twee levens, mooie zinnen, mooie inzichten. Claire de Lune komt voorbij :)) Mooi.

* variatie