Silver Skates

We willen een avondje banken na het muzikale geweld van gisteravond. Ik vertel Peet dat ik Un Homme et une Femme nog een keer wil zien. Peet vraagt zich af hoe ik op het idee kom waar ook zij dezelfde gedachte had. Een zaadje Peet, ik neuriede het nummer de afgelopen weken :) Het is een legendarische film uit ’66, de subtiliteit, de stemmen, de taal, het beeld, de beweging, de muziek, alles in een woord overweldigend. Ik zoek op alle plekken, maar kan hem nergens zomaar afspelen. Ik baal en zoek verder.

Een paar jaar geleden ben ik me gaan verdiepen in Rusland, geprikkeld door mijn kennismaking met Egor tijdens de benoemde pandemie in Athene. Nog voordat echt de, bedekkende, sores uitbrak, daar in de oost. Ik wilde de taal leren maar dat is een brug te ver. Ik wilde dat land begrijpen. De geschiedenis. Via het boek van Navarro werd ik geprikkeld. Ik wilde ook Poetin begrijpen, maar heb de biografieën snel terzijde gelegd. Poetin begrijpen, of om het even welke teringleider? Ken je er een, dan ken je ze allemaal. Ego, ergo, sum.

Enkele weken geleden ben ik begonnen aan een vergelijkbare roman, dit keer over een Georgische familie. Ook in dit boek worden de ontwikkelingen vanaf 1900 tot aan nu beschreven. Ik verheug me op een toekomstige verkennIng. Eerst Peak Lenin belopen en daarna met Giovanni – als ik groot ben – enkele maanden door Rusland trekken. Een lange reis, naar Vladivostok, waar Egor leeft.

Ik duik in Netflix, op zoek naar iets moois als Silver Skates voorbij komt. Gio speelt Claire de Lune en komt steeds verder. Het klinkt. Wij zitten beneden, horen en genieten :) en verder op, in de film, hoor ik, heel subtiel, enkele noten van Debussy.

Ik kan zo fckng hard genieten van indrukken die samenvallen. Synchroniciteit.

Peet stuurt me een liedje: Une Belle Histoire. Zover ik weet wordt het niet gebruikt in Un Homme et Une Femme, maar typerend voor het geluid van die tijd, een geluid dat diep in mij zit. Mooi. Ha, het hoeft niet alleen maar mooi te zijn Piet!