Sitsen Bleiben!

Ik heb vandaag weer eens op mijn manische manier heel veel acties uitgezet en wil eigenlijk nog een uurtje op de spinner aan de slag. Als ik opsta, zie ik mijn muziek liggen en voor ik het weet heb ik zere vingers van de snaren. Vanavond duiken we Dollars in. We hebben om 22 uur afgesproken met Moira en Oscar.

“We zijn 15 minuten later” lees ik. “Wij zijn er al” schrijf ik terug. We lopen in een klein steegje langs de Shotjesbar. Ik stel voor om eerst even een biertje te doen bij De Beugel in. Het is gezellig druk. De bar bezet net als alle tafeltjes. Boven is nog een tafeltje vrij en Peet loopt voor. Ik bestel de drankjes.

Toen we nog maar net in Arnhem woonden, boven onze winkel, in de Koningstraat, liepen we vaak des avonds een rondje stad. Ik had gehoord van live muziek bij Dollars. Het blijkt een superklein cafeetje te zijn. Wat zal het zijn? Hooguit 10 bij 10 met achterin een microscopisch podium, en de legendarische halo. Vanaf de allereerste keer genoot ik van de simpele gitaarrock en de muzikale kunsten van de eigenaar en zijn band.

Enkele jaren later verplaatst Dollars zijn podium naar de Korenmarkt. Toevallig ooit een eetcafé waar ik vaak met Peet voor een sateetje kwam. Een grotere ruimte, een groter podium, meer versterkers – heel belangrijk – en veel ruimte om te dansen. Rockmuziek was nooit mijn muziek, maar door de jaren heen, als mijn geest rustiger wordt, is er ruimte voor dat geweld en leer ik langzaam aan de bands en nummers kennen. Ik ben slecht met teksten. De Engelse taal spreekt mij niet aan en ik kom er pas laat achter dat de meeste rockmuziek protestmuziek is. Te keer gaan, bewegen en meezingen geeft ruimte. Ik voelde gaandeweg meer verbinding met dat karakter.

Waanzin

Toen kwam daar die periode die op mij zo’n grote indruk heeft gemaakt. De meest idiote regels werden bedacht en ik zag Frank, de eigenaar van Dollars, zwoegen, manoeuvreren, om toch een goede stemming te kunnen brengen. Ik herinner me nog dat de regering had verzonnen dat je met zijn allen moest zitten. Ik ben een keer met Peet en Oscar op pad en als een van de laatsten mogen we nog binnen. Het aantal mensen per m² was bepaald. Door de ruimte heen staan stoelen, krukken en krukjes opgesteld. De band heeft operatiehandschoenen aan :) en speelt een alternatieve My Sharona. Rock muziek schalt uit de luidsprekers en iedereen zit op zijn reet. Stel je voor. Met z’n allen probeerden we de geest erin te houden; luid applaus.

In september ’20 werd Oscar 50. Onze Duitse vrienden willen dat samen vieren en wij openen onze Graanhoeve 17 voor een kleine invasie van grote mannen. Drie dagen lang hosten wij de groep en twee avonden duiken we Dollars in. In Duitsland was op dat moment niets meer mogelijk, in Nederland nog iets meer ruimte maar: Sitsen bleiben. Desondanks bouwen we grote feestjes – wij zijn normaal – en dansen we met de krukken aan de kont door de kroeg. En Frank die roept andermaal … “Sitsen bleiben“, met een grote glimlach :)

Enige weken later verzon de regering dat alle sluizen weer open mochten. Opnieuw, een vrijdagavond, met Oscar op pad. We duiken naar binnen, het is, hutjemutje, vol. Onwaarschijnlijk. Iedereen gaat los maar ik kan niet mee. Ik geniet van de energie, maar vind de woorden lachwekkend. Ik begrijp maar kan niet ontzien, wat we zijn.

Moira vertelt, over Ottomanen en een film; The Wave. Ik herinner me vaag en kijk vandaag niet terug. Genoeg gezien. We drinken ons glas leeg en verlaten de Beugel. Enkele deuren verder duiken we Dollars in. Het is gezellig druk. De sfeer is goed. Als ze aan het eind van de laatste set willen afronden roep ik: Bullit in Your Head. Pakkende titel toch. Zo’n leuk liedje :) Ik zie Duncan twijfelen en er komt bijval. Ze weten wat deze muziek kan doen. Ik voel ‘voorzicht‘. De gitarist zet dan toch zijn vingers op de fret en speelt Killing in the Name Of … ook goed. Modda Fokka.

Ik heb moeite met de woorden – Fuck you, I won’t do what you tell me – en vraag me af hoeveel van die oude rockers werkelijk zijn blijven staan. Ik herinner me nog de deplorabele opstelling van Neil Young, de grappenmaker met zijn nummer Rockin’ in the Free World. Dat zou nooit meer gespeeld mogen worden. Ik heb gezien. Gelukkig niet als enige. Gelukkig vind ik anderen om mij heen. Enkele weken geleden, onverwacht in Istanbul, daarna in Obertauern en ook vanavond weer bij Dollars. Je verwacht het niet :) Ik ben niet alleen.

Het is, zaterdagochtend, 11:46, druilerig. Luca speelt technische dienst bij Heinz en Peet en Gio verkennen Utrecht. Enkele uurtjes, thuis, alleen, met poes. Ik spring op mijn fiets aan ga fitnessen, onder het systeemplafond en dan … heerlijk genieten in de sauna. Zum Wohl.